Korku, herbirimizin deneyimlediği doğal bir duygudur. Bugünlerde kulağımıza İlk etapta sadece yıkıcı özellikleri olan bir duyguymuş gibi gelse de aslında her duygu gibi korkunun da, yapıcı özellikleri ve işlevleri de vardır. Diğer bir deyişle yapıcı veya yıkıcı olabilir. Genel olarak bakarsak, korkunun  hayatı veya yaşamsal değerleri tehtid eden tehlikelere, veya tehlike olarak algılanan  durumlara karşı  bir tepki olduğunu düşünebiliriz.  Aslında insanlığın ilk varoluş sürencinde bu duygu son dörece öenmli bir hayatta kalma mekanizmasıydı. Karşılaşılaştığı tehlikeli durumlarda hepimizin verdiği iki tepkiden biri olan “kaç ya da savaş” davranışları için gerekli olan mental ve/veya fiziksel enerjiyi ve malzemeyi sağlıyordu.  Yine korku ile birlikte hem hayvanlarda hem insanlarda görülen ensedeki tüylerin dikleşmesi aslında bir zamanlar rakibi korkutmak amacı taşımaktaydı. Örnekler çoğaltılabilir.

Sonuçta bugün atalarımız gibi kaplanlarla karşı karşıya kalma riskimiz yok. Bununla beraber trafikte karşıdan karşıya geçmeden güvenliğimizden emin olmamız, üstümüze doğru gelen bir araba varken olduğumuz yerde durup seyretmek yerine kaçmamız, bir yerden yanık kokusu gelirse nerden geldiğini araştırmamız kontrol edilemeyen bir durum varsa ortamı terketmemiz korkuya borçlu olduğumuz davranışlar.

Problem nerede başlıyor? Korku duygusunun kendisinde değil aslında. Tanımlarken “genel olarak bakarsak, korkunun  hayatı veya yaşamsal değerleri tehtid eden tehlikelere, veya tehlike olarak algılanan  durumlara  karşı  bir tepki olduğunu düşünebiliriz” demiştik. Sorun burada. Tehtid unsuru olarak gördüğümüz şeyler, çeşitli nedenlerle gerçekçilikten uzaklaşabiliyor. Geçmiş deneyimler; travmalar, bazı fiziksel nedenler, öğrenmeler vs… bir bakıyorsunuz korku, korktuğunuz bir duygu haline gelmiş.

Hiçbir duygunun olumsuz olduğunu düşünmüyorum. Her duygunun işlevleri var. Dünyadaki her şey gibi bir duygu kontrolden çıktığında ise sorun yaşanıyor. Kontrol ise her zaman geri alınabilir. Sadece bazen kontrolü kazanmak diğer zamanlardan daha çok emek ve süre ister. Unutmayın ki o sizin duygunuz, size ait, size ait pek çok duygudan sadece biri;  siz ona ait değilsiniz. Duygularınızın efendisi olmanız dileğiyle…