“Emekçi Kadınlar Günümüz” kutlu olsun.

TC. Bilim Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı’nın sayfasından aldığım bilgiye göre, bir ev kadınının günde ortalama çalışma saati 8 saat 32 dakika olduğuna göre zaten emekçi olmayan kadın varlığı fevkalade nadir olmalı.

Belirli bir gruba yönelik günlerin (çocuk, genç, kadın, sevgililer…vs.) özellikle ticari olmaya başlaması itibariyle gerçek manalarının gittikçe unutulmaya başlandığını düşünüyorum. Buna ek olarak bir gruba yönelik özel bir gün varsa, amacın o gruba yönelik toplumsal farkındalık ve desteği arttırma taşıması gerekiyor sanıyorum. Mesela erkekler günü, işverenler günü vs yok. Çünkü zaten toplumsal anlamda belirli bir güce sahipler.

Ataerkil toplumlarda kadın olmak zor. Kadınlara yönelik olumsuz koşullanmalar, duygusal ve fiziksel şiddet, kişisel gelişimlerinin kısıtlanması, ifade güçlerinin sınırlandırılması vb hepimizin malumu. Bu sorunlardaki erkek payı da öyle. Ama ben bu yazıda başka bir şeye değinmek istiyorum; kadının kadına tutumuna!

Kadının kadına karşı “kıskanacaksın” diye tepindiği reklamlar, “ben zamanında çektim, o da çeksin” diyerek gelinine anlamsız duygusal işkenceler yapan kayınvalide, kıyafeti nedeniyle ortamdaki diğer kadına dalga geçen bakışlar atan kadın grubu, iş hayatında kadın çalışanlara özellikle daha sert davranan ve “kadınlarla çalışmak istemem” diyen müdire hanım, vücut tipi veya kilosu nedeniyle müşterisine “o size olmaz bence” diyen tezgahtar hanım, kızına dayak atan anne, “kızlar okumaz” diyen babaanne, korkunç elalem çetesinin kadın mensupları …listeyi ne kadar uzatabiliyoruz değil mi?

Mesela birlikteliği olan bir erkekle beraber olan bir kadın derhal “yuva yıkan kötü kadın” olurken, erkek neden halen aynı toplumsal saygın konumunu koruyor? Erkekler çocuk mu, bireysel kararlarını başkaları mı veriyor? Neden hoşumuza gitmeyen toplumsal olaylarda öfkemiz, tepkimiz tamamen kadına dönüyor?

Neden bir çocuk hoşumuza gitmeyen tavırlar sergilediğinde “annesi yetiştirememiş” deniliyor.

Neden kadınlar olarak diğer kadınlara bu kadar yükleniyoruz?

Keşke gücümüzü fark etsek. Kendimizi değiştirme, toplumu değiştirme, birbirimizi yüreklendirme gücümüzü fark etsek!

Keşke kocasından şikayetçi kadın oğlunu kocası gibi yetiştirmese!

Keşke kadınlar erkeklere “kadına değer verme” konusunda örnek olsa!

Keşke kadınlar kadınlarla birlik olmanın gücünü kavrasa!

Keşke “kadınlar günü” diye bir güne gerek kalmasa…

Uzm Psk Danışman Bengü Büyükdere